PINK VIOLIN

Weszła Dunia na drabinę pokazała mandolinę, Dziadek myślał, że to skrzypce i przeciągnął ją po pipce

Dear PINK’s

No tak to było bardzo proste, a swoją drogą instrumenty smyczkowe – szczególnie wiolączela ściskana jędrnymi udami – mają w sobie coś 🙂 Pamiętam mój entuzjazm na widok zielonych fluorescencyjnych skrzypiec pojawiających się w pewnym momencie w Starship Troopers Paula Verhoevena a dziś proszę ot i niespodzianka są i różowe! 🙂 ////// Me recuerdo mi entusiasmo cuando vi en La Invasión de Paul Verhoeven violín color verde fluorescente. Hoy me toco linda sorpresa – también las hay rosas! Es muy simple, por otro lado los instrumentos de cuerda – sobre todo chelo apretado con suculentos muslos – tienen algo 🙂 ////// I remember my enthusiasm when I saw fluorescent Violin in Paul Verhoeven’s Starship Troopers and today – Wow! – what a surprise there are also pink ones! It’s very simple but at the same time string instruments (specially cello embraced with juicy tights) do have something in them 🙂

PINK NOT DEAD!

maurycy

Buy PINK VIOLIN 01

Buy PINK VIOLIN 02

PINK SAINT & PINK MESSIAH



Silvia Saint fot. MG

Dear PINK’s

Silvię Saint po raz pierwszy miałem okazję oglądać na okładce magazynu “Club International” w 1999 roku – uśmiechała się zupełnie jak Viosna. Kiedy spotkałem ją w 2005 – już jako mega-gwiazdę “Private” – czułem swoisty rodzaj słowiańskiej identyfikacji, wręcz dumy z faktu, że to właśnie Czeszka jest uosobieniem marzeń milionów mężczyzn na świecie. W tym roku miałem przyjemość spędzić w towarzystwie Sylvii trochę więcej czasu i stwierdzić, że aureola cały czas promienieje nad jej główką. W trzy dni po jej odjeździe poszliśmy z Xavierem do Centrum polować na różowe skarby do dekoracji sanktuarium. Pośród zdobytych kwiatów i klejnotów znalazła się też różowa peruka. W momencie celebracji trofeów Tomek strzelił z biodra kilka fotek. Zdjęcie umieszczone poniżej ze względu na pewne podobieństwo do znanego i podziwianego mistyka (nieustannie odkrywam brodę na nowo) wydało mi się być godne duetu ze Słodką Czeską Świętą. (Espanol abajo/English below)

PINK NOT DEAD!

Maurycy



Pink Messiah fot.Tomek Saciłowski

Por primera vez vi a Silvia Saint en la cubierta de la revista “Club International” en el ano 1999. Estaba sonriendo como La Primavera misma. Cuando la encontré en el 2005 – ya hecha una mega estrella de “Private” – sentí un especie de peculiar identificación eslava, incluso orgullo que justo esta Checa es la personificación de los suenos de millones de hombres en nuestra planeta. Este ano tuve la oportunidad pasar en compania de Silvia un poco mas de tiempo y constatar con gusto que sigue portando una aureola luminosa. Tres días después de su partida nos fuimos con Xavier a la pesca de tesoros rosas al centro. Entre las flores y joyas agarramos también una peluca rosa. Durante la celebración de los trofeos Tomek disparo un par de fotos. Creo que la de abajo – debido a cierta similaridad con una conocida celebridad mística (sigo descubriendo el poder de la barba) – puede ser digna del dueto con la Dulce Santa Checa. ////// I’ve seen Silvia Saint for the first time in 1999 on the cover of “Club International” magazine – she smiled like The Spring itself. When I actually meet her in 2005 she was already “Private” Mega Star – I felt sort of Slavic identification, even pride that this Czech girl become a personification of a dream for millions of men on our globe. This year I had an opportunity to spend a bit more time with Silvia and to find that her aureole keeps floating gently over her pretty head. Three days after she left Mexico we went with Xavier to search for Pink Treasures in the downtown. Between many flowers and jewels we grab a pink wig too. During the celebration of Pink Trophies on our come back Tomek shot couple of pictures. I believe that the one below – due to the similarity with well-known mystical celebrity (I am still discovering the power of the beard) – can make a nice duo with the Sweet Czech Saint.

Silvia Saint Official Web Site

Silvia Saint Official Fan Club

Wiki Silvia Saint

PND! Set at My Flicker Page

COMO SE ORIGINARON LAS MUJERES

Dear PINK’s

La accesibilidad a la literatura mundial depende en cien por ciento de individualidad y pasión de traductores / eruditas. Es algo que nos se puede planear – es pura suerte. En Polonia la tuvimos gracias al necio de Robert Stiller – maravilloso traductor, políglota y erudita quien nos regalo increíbles adaptaciones de “Gilgamesh”, “Krymhilda” y decenas de otros libros. Conocí su trabajo siendo todavía muy nino – mi abuelo me regalo a la edad de seis anos sus libro con cuentos de polinesia titulado “El Barco vuelto piedra” Así empezó mi aventura. A pesar de que luego vinieron muchos otros libros el favoritos sigue siendo un libro de cuentos islenos – “La hija de Largosdientes” Uno de los cuentos publicados en el: “Como se originaron las mujeres” tuvo particular impacto en mi recién naciente conciencia de la sensualidad. Abajo mi traducción aprobada por el autor. Disfruten 🙂

PS: disculpen la falta de “n” espanola – es el problema de mi servidor polaco.

PINK NOT DEAD!

maurycy

Como se originaron las mujeres

(Uapou)

Al principio todas las flores fueran bellas mujeres. No vestían taparrabos, no tenían ni ojos, ni cabello, manos ni piernas. Solamente tenían lo mas importante y esto fue la flor.

Nada marchitaba entonces. Nada moría.
Hombres no recogían las flores ni por el olor, ni para adorno. Ninguno los llevaba. Porque se avergonzaría.
Solo uno de los hombres no conocía el pudor. Se llamaba Koikoi. Fue el marido de todas las flores.
Otros no las notaban. Crecían y ya. Ellos percibían solo el sol, que esta caliente, palmaras, que dan cocos buenos para comer, y por fin peces, los cuales huyen tan ágilmente que si el ojo no estará atento, la boca tampoco probara nunca su carne. Entonces empezaron notar también el brillo del agua, sombras sobre fondo arenoso y varillas aptas para los arpones. Pero para que las flores?
Hasta que Koikoi primero noto su belleza.
Estaba acostado, lleno y miraba. Quisiera comer algo mas, por su placer, no por hambre, pero ya no tenia mas espacio en la panza. También se sentía pleno y fuerza masculina le brotaba hacia afuera. Miro y noto cosas que todavía no ha visto. Rojas y abiertas crecían sobre árboles. No tenia nada que hacer y se le antojo aproximarse a ellas.
Toco con la mano. Agarro entre dientes. Acerco la oreja.
Todo esto no bastaba. Se sentía lejano de ellas.
Así probándolas y probándose a si mismo encontró finalmente manera propia.
Desde entonces sabia Koikoi que hacer con esto. El mundo le gustaba mucho mas que antes. Cuando quería avance, podía hacerlo sin obstáculos.
Otros veían. Se avergonzaron.
Empezaron a taparse.
Sobre todo en la noche tenia Koikoi asunto con mujeres en forma de flores. Cual otra cosa se puede hacer cuando el sueno no llega y no se ve nada?
Despertaba feliz.
Y los mujeres estaban agradecidas y todavía embellecían. Apresuradas florecían cada vez mas, con tal de pronto, con tal de desenvolverse del botón y ya tener marido.
Levantaban su hermosura para que las notara.
Por esto hay tantas mujeres aun que bastaría una para varios hombres. Y por esto son tan bellas.
Poco a poco empezaron a envidiarle.
Finalmente uno de los hombres, nombrado Hao, vino pasar la noche en la vivienda de Koikoi, para enterarse, como se hace.
Koikoi quería hacerle broma. Para cubrirse le dio flores de un árbol, las cuales se abren y caen cuando sol se levanta. Además le aviso que no se duerma. Pero a este finalmente le gano el sueno y no vio nada. Estaba dormido cuando el sol se levanto. En aquel entonces las flores se abrieron y desprendieron. Despertado por su tacto Hao se vio, se avergonzó terriblemente y huyo entre arbustos, para que las flores no lo vieran en este estado.
Mujeres.
Koikoi se reía de esto y presumía que el solo es marido de todas las flores.
Hasta que se agoto.
Le falto fuerzas. Encantado con las flores aprendía marchitar. Finalmente palideció, encaneció y cayo en la tierra.
Murió de amor.
Entonces las flores, incluso las que no toco, marchitaron y cayeron de pena por su marido. Antes las flores morían solo de las caricias.
Cuando murió Koikoi, Hao, quien siempre meditaba sobre esto, fue el primero en atreverse. Recordaba su despertar. Deseaba y temía. Por fin escogió una flor grande y bella, de las que se desarrollaron ya después de la muerte de aquel. De nuevo estaban en abundancia, porque florecían sin saber de que Koikoi se fue.
Y deseaban el marido.
Hao se acostó en la noche con esta flor. Se la puso encima.
Cuando despertó todo fue mas bello.
Otros por curiosidad empezaron hacer lo mismo. Unos siempre estaban avergonzados, otros ya perdieron la pena. Unos lo hacían abiertamente, de día, en plena sol, otros mas que nada en la noche, unos bajo la mirada de mujeres-flores, otros a escondidas. Muchos empezaron a adornarse con las flores y sentir su olor. Desde entonces ya no había hombres adversos a las flores. Ni flor sin marido.
Y las mujeres también entendieron que no solo Koikoi podía alegrarlas.
Se multiplicaban y embellecían. Ahora para otros.
Y obviamente todos morían. Vale la pena? Nadie ya escogería vida eterna.
Después de las flores se procrearon hijos de estos hombres. Primero tenían de sus padres pestanas o labios, todavía crecían de semillas, florecían en los árboles, finalmente aparecieron dedos, manos y ojos. Flores miraban y agarraban. Hasta que bajaran de los árboles. Así nacieron mujeres como las conocemos hoy, muy parecidas a nosotros pero distintas.
Quien se fija va a notar en ellas mucho de la flor. No todo cambio!
Y nosotros las tratamos casi igual como atano el Koikoi.

Robert Stiller Hija de Largosdientes
Cuentos de polinesia y otros para los adultos


trad. Maurycy Gomulicki

PINK POEMS

Dear PINK’s

Swego czasu zrobiłem sobie przyjemność w postaci ćwiczenia z różowej poezji konkretnej. Oto dwa z pięciu powstałych wierszyków. Drugi z nich jest parafrazą znalezionego w sieci wiersza “King is dead” ////// En su tiempo me di el gusto de hacer ejercicio de poesía concreta rosa. Aqui dos de los siete poeamas. El secundo es una parafrase del “King is dead”encontrado en la red. ////// Some time ago I gave myself the luxury of playing with pink concrete poetry. Here two from the seven I did. The second one is a paraphrase of “King is dead” poem find on the web.

PINK NOT DEAD!

maurycy

PINK BIKINI



PINK BIKINI Big ////// My Flicker Page

Dear PINK’s

Pstryknąłem to zdjęcie latem 2005 – nie było by w nim nic specjalengo – kolejna urocza nastolatka w bikini – gdyby nie miejsce akcji: rzecz dzieje się w Warszawie. Fenomen trawników w czasie upału swobodnie transformujących w plaże miejskie budzi mój nieustający entuzjazm. Aby uczynić sytuację jeszcze bardziej absurdalną miało to miejsce na skwerze pod pomnikiem Bohaterów Getta tak więc ta rajska scena odbywa się w parku powstałym na ruinach gdzie pod ziemią “Nic dobrego, Panowie i Panie, nic ładnego. Szmaty butwiejące, nadpalone gazety, pewnie ludzkie kości” jak napisał Piotr Rypson w tekscie do mojego (niewydanego jeszcze) albumu o Warszawie. Trimumf życia nad śmiercią? Banał? ////// La foto fue hecha hace unos dos anos – no tedria nada especial – otra quincenaera linda en bikini y ya – si no fuera por la locacion. La situacion tiene lugar en Varsovia – durante verano los parques o culaquier zona verde se convierten en las playas urbanas. Es un fenomeno que no me deja de agradar y sorprender. Para hacer la situacion mas absurda aun esta paraisiaca escena ocurre en el parque construido encima de los ruinas de Getto asi que abjo no esta “nada bueno, Damas y Caballeros, nada bonito. Harapos enmohecidos, periódicos semi quemados, probablemente huesos humanos” como escribio Piotr Rypsone en su texto para mi (todavia no publcicado) album sobre Varsovia. ?Triumfo de la vida sobre la muerte? ?Banalidad? ////// I took this picture in summer two years ago. It will be nothing special – just another pretty teen in bikini – if not the location. This is Warsaw – during summer people uses any opportunity to take the sunbath – suddenly the city squares converts into urban beaches – I am really fascinated by the phenomena. To make the situation even more absurd – the picture is taken in the park created over the ruins of former Warsaw Ghetto so below this paradise-like scene lays “nothing good, Ladies and Gentlemen, nothing nice. Mouldering rags, burnt newspapers and no doubt human bones” – as Piotr Rypson writes in the text to my (not yet published) book about Warsaw. Victory of life over death? Banality?

PINK NOT DEAD!

Maurycy

PINK COTTON



Cotton Candy Clouds, Oil on Linen, 75″x100″, 2004


Will Cotton Official Web Site

Dear PINK’s

Jan Kallwejt przysłał mi właśnie link do strony Willa Cottona – Oh My God! Mieszkającego i pracującego w Nowym Jorku artystę (rocznik 1965) można określić jako neo-hiperrealistę a jak widać z zamieszczonych na jego stronie linków do stron kolegów-malarzy możemy chyba mówić tu nawet o swego rodzaju grupie nowojorskich “nowych hyperrealistów”. W swojej twórczości Cotton eksploruje wimaginowany świat wprost z najpiekniejszego snu Pinokia: czekoladowe kaskady, landrynkowe lasy, domki z piernika, bagienne odmęty melasy, rzeki lukru i cukrowe plaże… Willi Wonka napewno kupiłby całą kolekcję. Myślę że tak Mehoffer jak i Korolkiewicz byli by zachwyceni malarstwem Cottona. Ja sam niejeden z jego obrazków z rozkoszą powiesiłbym w swojej sypialni.////// Jan Kallwejt acaba de mandarme link a la pagina de Will Cotton – Oh My God! A este artista Neoyorquino (generación 1965) se puede calificar como neo-hyperrealista (viendo links a paginas de otros pintores en su sitio podemos suponer que son todo un grupo). En su obra Cotton esta explorando el mundo imaginario que parece venir del mas bello sueno del Pinocho: las cascadas de chocolate, bosques de caramelo, castitas de churro, pantanos de melaza, ríos de helado y playas de azúcar… Willi Wonka seguramente compraría la entera colección. Yo mismo estaría feliz de tener alguno en mi alcoba. ////// Jan Kallwejt just send me a link to Will Cotton web Site – Oh My God! – The painter (born 1965, living and working in NY) can be described as neo-hyperrealist and as we can deduct from links to other artist – colleagues posted on his site possible we can even talk about a new group of NY hyperrealists. In his artwork Cotton explores imaginary world straight from Pinocchio most wonderful dream: chocolate cascades, candy forests, churro cabins, molasses swamps, spumoni rivers and sugar beaches… Willy Wonka will buy the entire collection for sure. I believe that many painters like Fragonard or Preraphaelites will be enchanted with his vision. I myself will be delighted if I could hang some of his oils in my bedroom.

PINK NOT DEAD!

Maurycy

OVERGROWN PINK

Dear PINK’s

Różowy experyment innego flickersa – Masa z Osaki. Uwiodł mnie tak swoją dziwnością jak i prostotą. Poniżej komentarz autora. ////// Experimento rosa de otro miembro de Flicker – Masa de Osaka, Japón. Me sedujo tanto por lo bizarro como por lo sencillo que es. Abajo comentario del autor. ////// Pink experiment by another flicker member – Masa from Osaka, Japan. It seduced me with its weirdness and simpleness at the same time. Below is a commentary that the author sent me.

These are crystal of Urea were mixed with pink pigment. I made them inside of a pan. A thing standing like a tower middle of photo is just rolled paper. They were growing and getting bigger during 2~3days since I made it. I can’t control this shape though. I think it’s really beautiful and little bit erotic and sexy.

Masa

Tak na marginesie – mieszkając w Barcelonie przez ponad pół roku hodowałem pod łóżkiem pleśń na sercu wyciętym z chleba: leopardzie cętki, nieustająca transformacja, zabójcze życie. Hodowla to niezła frajda – Hodujmy Róż! ////// Mientras viví en Barcelona estaba cultivando moho sobre un corazón recortado en pan. Lo guardaba bajo mi cama mas de medio ano. Patrones de leopardo aparecieron sobre el, fue una experiencia de continua transformación de vida letal. Cultivar esta chingón. Vamos a cultivar el Rosa! ////// By the way when I lived in Barcelona I was cultivating mold on the loaf of bread (cut in heart shape) for over half year under my bed: leopard like patterns, continuous transformation, lethal life. Growing is fun – Let’s grow Pink!

PINK NOT DEAD!

maurycy

PS: One more – early stage of cristalization:

Masa Flicker Page

P LIKE PINK



P Big ////// Onder’s Flicker Page

Dear PINK’s

Znalazłem tę fotkę na stronie mojego kolegi Ondera – ponieważ minimalistyczne podejście do tematu zawsze mnie cieszy tak więc proszę: P like Pink. ////// Acabo de encontrar esta foto en la pagina de Onder – como el acercamiento minimalista al tema siempre lo veo con gusto entonces voila! – aquí esta: P like Pink. ///// I just found this picture at my friend Onder Flicker Page – as I always appreciate minimlistic approach to the subject so voila! – Here it is: P like Pink.

PINK NOT DEAD!

Maurycy

More Pink Pictures by Onder:

KAPOW!

MAGNETIC PINK

PINK SPECIALITY

PINK H.W.D.P.

Dear PINK’s

Jeżeli o niesforność i komunikaty bardzo podstawowe to Bozia przysłała mi ostatnio taki różowy kwiatek:

…fotografowałam na początku stycznia – i to z myślą o twoim blogu. Ulica Czerwonego Krzyża. To jest u nas na Powiślu, koło mikrobiura bęcowego, mieszkał przy niej Kaczyński Lech, zanim wprowadził się do pałacu prezydenckiego 🙂
koło bardzo drogich kamienic, mieszka tu sporo sympatycznej warszawskiej żulerki. Część młodzieży uczęszcza do szkoły barmanów i somelierów, z którą jesteśmy po sąsiedzku w jednym budynku.
Bozia Bęc

PINK NOT DEAD!

maurycy

FENOMEN HWDP (FOTOLOG)

PINK BEETLE



PINK BEETLE Big ////// My Flicker Page

Dear PINK’s

Różowy garbus sfotografowany mniej więcej rok temu na ulicy w Mexico City. (Rejestracja LSD 72) Po spotkaniu z tym cukiereczkiem zacząłem się zastanawiać na włączeniem samochodów do projektu. Początkowo chciałem dać ogłoszenie w gazecie i poprosić właścicieli różowych samochodów aby zaparkowali swoje cacka wzdłuż ulicy przed galerią (podobną akcję acz w zupełnie innym kontkeście i z odmienną wymową przeprowadził ostanio Santiago Sierra parkując dwa rzędy wypasionych czarnych bryk na ulicy w Puebli) Ostatecznie w Meksyku mieliśmy przed galerią różową wywrotkę a w Warszawie Muzeum Automoblizmu wyporzyczyło mi do akcji różowy kabriolet. ////// El vocho rosa fotografiado hace aproximadamente una ano en DF. (Placa LSD 72) Después de este encuentro empecé a pensar en involucrar coches en el proyecto. Inicialmente quería dar un anuncio en el periódico invitando duenos de coches rosas para venia a la exposición y aparcarlos en frente de la galería a lo largo de la calle (una acción similar pero en contexto completamente diferente y con otro significado fue últimamente realizada por Santiago Sierra quien aparco dos filas de ostentosos coches negros en la calle en Puebla) Finalmente en México tuvimos camión rosa que consiguió Jerónimo, en Polonia Museo de Automovilismo fue tan amable de prestarme el cabriole rosa en el cual pude pasear por las calles de Varsovia. ////// Picture of Pink VW Beetle taken about a year ago in Mexico City. (Check the registration – its LSD 72) After seeing this car I started to wonder about a way to involve pink cars in PND! Exhibition. Initially I wanted to put an advertisement in a paper and ask owners of Pink Cars to come to the exhibition and park along the street in front of the gallery (similar action but with completely different context and meaning was done recently by Santiago Sierra – he formed two rows of black cars along one of the streets in Puebla) Finally in Mexico I had a pink truck in the front of gallery and in Poland – Museum of Motorization lend me pink cabriole to ride around Warsaw streets.

The Complete “King Spring” Video soon at YouTube 🙂

PINK NOT DEAD!

Maurycy