Soft Inverted Q, Claes Oldenburg, 1976
Dear PINK’s
This time a Modern Pink Classic: Claes Oldenburg‘s Soft Inverted Q. Makes a nice match for Erwin Wurm‘s Fat Cars [1, 2].
PINK NOT DEAD!
maurycy
Kategoria: Art
PINK PEARL 2
Errors, like straws, upon the surface flow;
He who would search for pearls, must dive below.
Pink Pearl (pale), MG 2011
Dear PINK’s
I just produced another object of desire – I am addicted to treasures. Delicate but delightful and this time also more accessible: Pink Pearl can be bought for moderate price at Królikarnia Museum Bookstore in Warsaw, soon also in Krakow’s MOCAK. Edition of 33, ø12 cm, fiberglass / car paint – numbered, signed, certified.
PINK NOT DEAD!
maurycy
check also:
PLEASURE WORKS
Seba at his gallery, Amsterdam, October 8th 2011
Dear PINK’s
“Pleasure Works!” – WM Gallery stays pink until November 5th. Big Thanks to Blaton & Rypson – Anthropologists in Art for they invitation, interest, intelligence, professionalism, hospitality and above all human quality they both proved to me.
PINK NOT DEAD!
maurycy
Over de expositie
Komende Zaterdag 8 October, zal WM Gallery worden omgevormd tot een ruimte van seksueel verlangen, fetisjistische fantasie of (afhankelijk van uw specifieke libiduneuze voorkeur) opzichtige weerzin. U krijgt de gelegenheid om te gluren in de sappige, wondere wereld van lust, fascinatie en plezier van de Poolse kunstenaar Maurycy Gomulicki.
Als kunstenaar, staat Maurycy Gomulicki vrijwel alleen. In de context van Polen’s culturele en artistieke tradities, aan de ene kant gekenmerkt door een conservatief, ja zelfs puriteins, Rooms-Katholicisme, en, aan de andere kant, door een sterk sociaal activisme binnen een politiek geëngageerde kunst scene, is Gomulicki een raadselachtig unicum. Hij verheugt zich in zowel een ondeugende ondermijning van politiek correctheid, dit tevens koppelend aan een, vaak lyrische, sociale kritiek en buitengewone intelligentie. Zijn visueel explosieve (en intellectueel avontuurlijke) viering van het genot, sex, en levensvreugde geven een interessante, broodnodig tegengewicht in het vrij beklemmende discours in Polen als het gaat om de ontkenning van genot. Immers, Maurycy is altijd al een schaamteloze en uiterst consequente voorvechter van de cultus van extase geweest.
Met een verassende antropologische gevoeligheid, kijkt, ziet en staart Gomulicki, het liefst naar het schone geslacht; als zodanig is hij een schaamteloos voyeur. Daarnaast heeft hij een immense collectie van de meest uiteenlopende culturele artefacten; veel daarvan directe manifestaties van obsessies and fetisjismen uit de populaire cultuur van het verlangen. Natuurlijk is hij niet alleen een ethnografische verzamelaar; Gomulicki is bovenal een producent, een maker van cultuur. Wellicht is het juist dit samenspel dat hem tot zo een succesvolle fijnproever van de verleiding maakt.
Aanschouw zijn serie ‘Minimal Fetish’ (waarvan twee drieluiken beschikbaar zullen zijn in de komende expositie). Met nauwgezette aandacht voor detail, toont hij ons vrouwelijke billen in sierlijk franje, omhooggeduwde borsten, hooggehakte voeten, kuiten in netkousen, glanzend pruilende lippen of gelakte nagels; veelal in felle, fluorescerende, kleurrijke tegenstellingen. Maar dit is niet enkel een collectie van het (vrouwelijke) seksuele lichaam; dat zou te makkelijk zijn. Integendeel, het lijkt om een geësthetiseerde typologie te gaan, van de talloze manieren waarop de mannelijke blik zich kan manifesteren op het vrouwelijke lichaam. In die zin biedt Maurycy ons fragmenten van het culturele lichaam. Zoals kunst criticus Adam Mazur het verwoordt (in relatie tot een andere serie van Gomulicki: ‘Sentimental Typologies’); Gomulicki “.attempt(s) to penetrate and decipher the carnal code of desire and fantasy”. Het is deze intense focus die ook zijn serie “Vaginettes” kenmerkt (ook te zien in de komende tentoonstelling). Hier, is de vagina (alhoewel Maurycy wellicht de woorden ‘pussy’, of ‘cunt’ zou preferen) onderworpen aan geometrische en grafische manipulatie. Het resultaat is een filigraan iconografie van dit ultieme voorwerp van mannelijk verlangen en lust. Als zodanig, laat Gomulicki’s werk soft-core erotiek ver achter zich, tegelijkertijd hard-core pornografie duidelijk overstijgend. Belangrijk is echter, dat Gomulicki’s typologiën van verlangen and fetisj, obsessie en fantasie, fascinatie en lust niet zozeer onderwerp zijn van seksuele frustratie; integendeel, zijn wereld is er één van intense voldoening en plezier.
Sebastian Rypson
About the exhibition
Come Saturday, October 8th, WM Gallery will be transformed into a space of sexual desire, fetishist fantasy or (depending upon your particular libidinous preferences) garish repugnance. You will have the opportunity to take a sneaky peak into the succulent sauciness of Polish artist Maurycy Gomulicki’s wonderful world of lust, fascination and ecstasy where pleasure, indeed, works.
As an artist, Maurycy Gomulicki stands virtually alone. In the context of Poland’s cultural and artistic traditions, characterised on the one hand by a conservative, even puritanical, Roman-Catholicism, and, on the other, by a high social activism within a politically engaged art scene, Gomulicki is somewhat of a conundrum. He both delights in the mischievous subversion of political correctness, while at the same time coupling it with an, oftentimes lyrical, social critique and intelligence. His visually explosive (and intellectually adventurous) celebration of pleasure, sex, and zest for life have provided an interesting and much-needed counterpoint to Poland’s rather constricting discourse as it pertains to the negation of pleasure. Indeed, Maurycy has always been an unapologetic and extremely consistent proponent of the cult of ecstasy.
With a surprisingly anthropological sensibility, Gomulicki looks, gazes and stares, preferably at the fairer sex; as such, he is an unapologetic voyeur. Besides, he has an immense collection of the most disparate cultural artefacts; many of them direct manifestations of obsessions and fetishisms from the popular culture of desire. Obviously, he is not merely an ethnographic collector; Gomulicki is above all a producer of culture. It is perhaps this interplay that renders him such a successful connoisseur of temptation.
Consider his series ‘Minimal Fetish’ (of which two triptychs will be available in the coming show). With meticulous attention to detail, he shows us female buttocks in frilly underwear, pushed-up breasts, high-heeled feet, calves in fishnet stockings, glossily pouting lips or lacquered nails; often in garish, fluorescent, colour-based juxtapositions. But this is not simply a collection of the (female) body sexual; too easy. Rather, it appears to be an aestheticised typology of the myriad ways in which the male gaze might manifest itself onto the female body. As such, Maurycy provides us fragments of the body cultural. As art-critic Adam Mazur puts it (in relation to another series by Maurycy: ‘Sentimental Typologies’); Gomulicki “.attempt(s) to penetrate and decipher the carnal code of desire and fantasy”. It is this intense focus which also characterises his series “Vaginettes” (also on display in the coming show). Here, the vagina (although Maurycy might prefer the word ‘pussy’, or ‘cunt’) is subject to geometric and graphic manipulation. The result is a filigree iconography of this ultimate object of male desire and lust. As such, Gomulicki’s work leaves soft-core erotica far behind, at the same time transcending hard-core pornography. Importantly however, Gomulicki’s typologies of desire and fetish, obsession and fantasy, fascination and lust do not deal with sexual frustration; rather, his is the realm of intense fulfilment and pleasure.
Sebastian Rypson
OCTOBER PINK
Mykostasis Yamamoto Taro, 1998 via Ashe’s Sexfantasies 山本太郎
Dear PINK’s
Jesień. Złota, Kurwa, Polska. Ekstaza i Melancholia – Koktaj Piorunujący. Babie Lato. Słodko – Smutno. Miedź i Rdza. Marcepan Melancholii: w październiku 91 kochałem się z Rudą na środku ogromnej łąki (^_^) a może to był wrzesień? fück! – to już 20 lat…
Mimozami jesień się zaczyna,
złotawa, krucha i miła,
To ty, to ty jesteś ta dziewczyna,
która do mnie na ulicę wychodziła.
Od twoich listów pachniało w sieni,
gdym wracał zdyszany ze szkoły,
a po ulicach w lekkiej jesieni
fruwały za mną jasne anioły.
Mimozami zwiędłość przypomina
nieśmiertelnik żółty – październik.
To ty, to ty, moja jedyna,
przychodziłaś wieczorem do cukierni.
…
*
PINK NOT DEAD!
maurycy
* Julian Tuwim, Wspomnienie
check also:
PINK STATUES
“Stał zamieniony w kamień, w kryształ. Och, pozwólcie mi użyć słowa, którego zazdroszczę Francuzom: stał médusé.“
Asleep by Peter Schipperheyn, marble, life size, 1987
Dear PINK’s
Today I would like to present three cases of peculiar erotic sculptures. First one – Asleep – is a rather “classic” marble carving by Australian artist Peter Schipperheyn and a curious thing about it is a fact that it is a gravestone. Personally I wouldn’t mind at all grave like that and I believe I am not alone in such funeral fantasy. Chapeau bas to the Lady Christina Matheson who commissioned so abundant farewell for her husband. The other two are probably even more arguable by contemporary standards. Swan – a standing nude contortionist sculpture by mysterious J. Young would be the most pornographic between them and by pornographic I understand in this case not simply the visible genital hyperrealism but the overall taste of it. I am totally mesmerized by the extreme blend of art deco, rococo, sentimentalism, fetish and obscenity. The term kitsch seems too weak to describe this phenomenon. The rest of Young’s works does reach similar level of aesthetic exuberance. As I am a big fan of “naco” & “brothel art” I would love to have one of them in my personal collection. They definitely deserve proper surrounding. The concept of voluptasism also aroused a lot of my curiosity – regrettably artist’s site gives the impression to be under eternal construction and my desire of knowledge must remain unsatisfied by now. The last but not least: Monument to Pro-Life: The Birth of Sean Preston by controversial North American artist Daniel Edwards is probably the most bizarre. This “life-sized statue celebrates the recent birth of Spears’ baby boy, Sean, and applauds her decision of placing family before career.” I must to admit that it left me pretty confused.
PINK NOT DEAD!
maurycy
Swan by J. Young, mixed media, two feet tall, limited edition of 300, date unknown
Monument to Pro-Life: The Birth of Sean Preston by Daniel Edwards, cast, life size, 2006
check also: SATYROMANIA
PINK GOD
אני יהוה הוא שמי וכבודי לאחר לא־אתן ותהלתי לפסילים׃
Mark Ryden, YHWH #1206/2000, photo: Mirella von Chrupek
Dear PINK’s
Divine Mutation – I Covet That One! More images of This Unconventional Deity at Mirella’s YHWH Mark Ryden 1206/2000 Set. Congratulations Mirelka – I am sure You Two will Live Happily Ever After 🙂
PINK NOT DEAD!
maurycy
check also:
PINK BROWN
Trevor Brown, image from Li’l Miss Sticky Kiss Editions Treville & Pan Exotica, Tokyo 2004
Dear PINK’s
Trevor Brown is another englishman (after Lafcadio Hearn) that blended so deeply into japanese culture that sometimes seems more japanese than Japanese themselves. I came across his work for the first time in the late 90’s, when Melisa (my beautiful sister in law, in her early twenties back then) was suffering from Brown Fever. The peculiar blend of Kawaii, gore, BDSM, fetish and kitsch fitted perfectly the Zeitgeist of post-modern / early internet era. Is Brown’s art sick and perverted? Surely it is, as much as the work of many other contemporary artists: Toshio Saeki, Mark Ryden or Chapman Brothers to mention only a couple of loosely related cases. His paintings often remind me of Gottfried Helnwein‘s medical fetish pieces – just with a lot more of lipstick and gloss topping. The phenomena of Brown may be seen as even more disturbing because the perversion as source of delight appears so bare, so evident and so drastic in his work but finally it is a part of the same cultural dynamic. Dynamic that originates in post holocaust / post atomic value crisis, general numbing / growing thirst for the extraordinary, rebel routines, domestication of the taboos (with it’s cathartic, orgiastic and commercial aspects); in the whole bizarre pop-cultural landscape that lies behind us – those are the landmarks in our contemporary consciousness. The encounter between art and sexuality, West and East surely produces vicious mutations.
PINK NOT DEAD!
maurycy
Trevor Brown, Li’l Miss Sticky Kiss Editions Treville & Pan Exotica, Tokyo 2004
check also:
SANCTUARIO
♫ Cheri Cheri Lady ♫
Perla detail of Sanctuario installation, 2011
Dear PINK’s
Wielka to dla mnie frajda ta wystawa w Królikarni – pozwalam sobie wrzucić dwie fotki na bloga mimo iż realizacja formalnie rożowa nie jest – niech będzie dla mnie pewnym usprawiedliwieniem fakt, że perełka delikatnie opalizuje różem no a przede wszytskim to że, rokoko samo w sobie legitymizuje poniekąd taką decyzję. Wystawa podoba mi się jako całość: cieszą mnie książeczki-bibeloty i gięte ramy luster, niesforność Jałowińskiego i cyganski przepych jak funduje nam Igor Omulecki – rzadko się zdarza, żeby propozycja kuratorska była jednocześnie odważna i dająca tyle przyjemności odbiorcom – chapeau bas dla Agnieszki Tarasiuk. Ponieważ nie wypada mi lać hektolirów miodu kometując projekt w którym sam biorę udział poprzestanę na dwóch cytatach z Huysmansa dotyczących wieku XVIII:
Cokolwiek by jednak czynił nie zdołał uchronić się przed obsesją XVIII wieku: krynoliny i falbany zawirowały mu przed oczyma; wspomnienia “Wenus” Bouchera, wyłącznie mięsnej, bezkostnej, wypchanej różową watą, zagościły na ścianach; prześladowały go obrazy z powieści Thèrmidore’a; prześliczna, podkasana Rosette, w dezabilu utkanym jakby z płomienistych pajęczyn.*
(…) w istocie bowiem tylko wiek XVIII umiał spowić kobietę atmosferą grzeszną, wyginając meble w kształt jej wdzięków, rozfalowaniami, pokrętnościami drzewa i miedzi naśladując skurcze kobiecych rozkoszy i woluty kobiecych spazmów, dekoracją żywą i jasną upikantniając cukrowane rozleniwienie blondynki, tapetami o tonach słodkawych, wodnistych, bezbarwnych prawie, łagodząc słony smak brunetki.*
PINK NOT DEAD!
maurycy
Sanctuario – general view, 2011
* J.K. Huysmans, Na wspak, Czytelnik, Warszawa 1976
oba fragmenty w przekładzie Juliana Rogozińskiego
Sanctuary – my installation at Ladies with dog and monkey exhibition in Królikarnia Museum. Sort of rearrangement of my two previous pieces Pussy Ornament (repeated four times, this time in gold – metallic foil) and Pearl (this time smaller – diameter 1.3 m instead of 2.4 m, but perfect with slight pink shade). Palace main circular room with dome.
“Damy z pieskiem i małpką”
17.07.2011 – 15.10.2011
curator: Agnieszka Tarasiuk, collaboration: Aleksandra Janiszewska
Pearl produced by Grzegorz Olech
Ornaments done by Reklama1
check also:
FROM PINK TO PINK
I refuse to confide and don’t like it when people write about art.
Hisaji Hara Happy Days, 2009 / Balthus Happy Days, 1946
Dear PINK’s
Hisaji Hara after Balthus. More images at Lenscratch. Thanks BB 🙂
PINK NOT DEAD!
maurycy
Hisaji Hara Katia Reading, 2009 / Balthus Katia Reading, 1968-76
check also:
HUNGARIAN PINK
Alex Székely Dreaming Man on the Bench, 1961
41,5×29 cm, pencil on paper
Dear PINK’s
I just discovered Alex Székely and it was a love from the first sight. Pretty pornographic, often orgiastic, yet naive in some sense; ludic, lascivious and truly cute – that’s the kind of erotic art I definitely like 🙂 His erotic scenes are build in a manner of pornographic sequences, from five up to 15 images. The style varies slightly but most of the time it oscillates between simple drawing and a mix of it with aquarelle. One can find some “classic” themes, musical, party and park scenes but mostly just “bed time stories”. His humorous drawings are the ones I like the least. I could not find much background info about the man – the only thing that seems sure is the date of his birth: 1901 – I appreciate link to any data sources is someone was more lucky than me. Plenty of his drawings can be found at Kiesselbach Gallery & Auction House Site. I would love to acquire some to my collection but as far as I can see they are a bit to expensive for me :}
PINK NOT DEAD!
maurycy
Alex Székely Erotic Scene by the Water (1/6), 1955
32×21,2 cm, red chalk on paper
Alex Székely Erotic Scene by the Water (2/6), 1955
32×21,2 cm, red chalk on paper
Alex Székely Erotic Scene (1/5), 1942
21×15,4 cm, mixed technique on paper
Alex Székely Erotic Scene (2/5), 1942
21×15,4 cm, mixed technique on paper
Alex Székely Házibuli – un bal chez elles (1/15), 1962
43,3×30,6 cm, mixed technique on paper
Alex Székely Házibuli – un bal chez elles (2/15), 1962
43,3×30,6 cm, mixed technique on paper
check also: