Oh you may not think I’m pretty,
But don’t judge on what you see,
I’ll eat myself if you can find
A smarter hat than me.
Dear PINK’s
– A ja bym może potrzebował nowych spodni – powiedział Włóczykij. – Tylko żeby nie wyglądały zanadto na nowe. Dobrze się czuję jedynie w takich, które mają swój kształt.
– Ależ naturalnie – powiedziała babcia, po czym weszła na drabinę i zdjęła z wieszaka pod sufitem parę spodni.
– Wyglądają na zbyt nowe – rzekł Włóczykij z niepokojem. – Nie ma starszych?
– To są chyba najstarsze spodnie, jakie mam – wyjaśniła starowinka. – Na pewno jutro zrobią się jeszcze starsze – dodała zachęcająco, patrząc na Włóczykija znad okularów.
– No dobrze – zgodził się Włóczykij. – Pójdę za dom i przymierzę je. Ciekaw jestem, czy mają mój kształt. – I wyszedł do ogrodu.
(…)
– Wolałbym, żeby spodnie wpierw się trochę zestarzały – powiedział. – Bo nie mają mojego kształtu.
– Bardzo mi przykro – zasmuciła się staruszka. – A może potrzebowałbyś nowego kapelusza?
Włóczykij, jakby przestraszony, wcisnął swój stary zielony kapelusz jeszcze głębiej na uszy.
– Bardzo pani dziękuję – odpowiedział. – Ale przypomniałem sobie właśnie w tej chwili, jak niebezpiecznie jest posiadać zbyt dużo rzeczy. *
PINK NOT DEAD!
* Tove Janssson Kometa and Doliną Muminków
(Kometjakten, 1946 / Kometen kommer, 1968)
Przełożyła Teresa Chłapowska
Wydanie Pierwsze
Nasza Księgarnia Warszawa, 1977
check also: