Landrynka lubi być landrynką
Landrynka to jest rzecz OSOBNA;
Landrynki prawem jest normalna
Odrębność indywidualna;
Gdy się w nią ktoś ustami wessie,
Chce mieć walory sama przez się;
Schrupana pragnie być, schrupana!
Ona nie syrop, proszę pana!
Dear PINK’s
Pomyślałem sobie, że po tych wszystkich okrutnych mutacjach jakie serwowałem ostatnio odrobina rasowej różowej poezji nikomu nie zaszkodzi tak więc dzisiaj trochę różowych wyimków z Tuwima – głównie z “Kwiatów Polskich” ale też i z kilku osobnych wierszy (“Świt”, “W” i “Semi-Eros”) – Tuwim Not Dead!
PINK NOT DEAD!
maurycy
Tu bliziutko – coś zawołało,
A daleko odróżowiało.
Nie wiem co, bo ni to, ni owo,
Na ćwierć ptasio, na trzy ćwierci różowo.
(…)
“Świt” 1923
Zakochany w różowej sklepowej,
Mieszkam w szybie nieżywy i płaski,
Kalkomanią, janusowym obrazkiem
W szkło wpuszczony amant kolorowy.
Jestem “w”. Płynę farbą, hosanną
Dla tęgiej, soczystej dziewczyny.
Gdy tęczuję, mrużysz oczy, czereśniowa panno,
I nóż błyska, krający wędliny.
(…)
“W” 1929
(…)
Więc mizdrzą się bestyjki:
tuczą sobie łydki,
Bielą giętkie szyjki,
Różują ryjki:
(…)
“Semi-Eros” 1934
(…)
Po błyszczącej trawie,
Po pachnącej świeżo,
Chodzą panny ulubione,
Spódniczkami śnieżą.
Nie byle dziewczyny,
Panów majstrów córki!
Pochrzęstują na staniczkach
Koralików sznurki.
Zobaczyły chłopców,
Otoczyły mgiełką,
Nawionęło, zawoniało
Różowe mydełko.
(…)
(…)
Gorąco. Zdjęła płaszczyk zwiędły,
Siwy sweterk swój obciąga
I wczesne wzgórza piersi prężnych,
Dumna z nich ślicznie wyokrągla;
Od lata to już w niej wzbierało…
I gdy w czerwcowym blasku rzeki
Pluskała przebudzone ciało,
Lubiła że owocowało
Zagłaskiwała, przemieniona
Złocony atłas morelowy
(…)
(…)
Przystaje warszawianka śliczna
I, przedgwiazdkowo elektryczna,
Napływem pragnień podniecona,
Klejnoty poleruje wzrokiem…
Oczy, porwane skier potokiem,
Z błyskami skaczą po kamieniach…
Rozpromieniona do olśnienia
Gwiazdeczki mroźne ma na futrze,
A rzęsy w lodowatym cukrze.
(…)
“Kwiaty polskie” 1940-44